Wat een avontuur..

Ni haoo!

Het weekend zit er inmiddels alweer bijna op. Vrijdag zijn we naar the lantern festival geweest in Chengdu, wat was dat gaaf zeg! Ze vieren dan het Chinese nieuwjaar en dan zijn bepaalde delen van de stad versierd met lampionnen, lantaarns en allerlei lichtjes. Er zijn allerlei kraampjes waar je de lokale Chinese specialiteiten kan proeven en er zijn winkels waar je allerlei souvenirs kan kopen.
Er zijn verschillende podia waar optredens zijn als dans, muziek en andere acts.
Als we dan als groep daar lopen kijkt letterlijk iedereen naar je, vooral mijn haarkleur is heel erg interessant en word door iedere voorbijkomende Chinees bewonderd. Er zijn dan ook Chinezen die me in het Engels aanspreken en vragen of ze met me op de foto mogen. Het is heel bizar dat ze dat zo speciaal vinden, maar ze zien hier nou echter nooit een roodharig iemand.

Zaterdag ben ik samen met een Zweeds meisje met het openbaar vervoer van Chengdu teruggegaan naar het pandareservaat, normaal duurt dit zo'n 2,5 uur maar je kan wel raden dat het bij ons iets langer heeft geduurd: 4,5 uur.
Onze Chinese begeleidster had 2 Chinese zinnen voor ons opgeschreven zodat we bij het busstation een kaartje konden kopen. Nou dit ging nog goed, want gelukkig stond er op het kaartje ook in het Engels op waar en wanneer de bus vertrok.
We zaten in de bus naar Ya'an, dit is een plaats vlakbij het pandareservaat. Onze begeleidster had ons verteld dat we hier een taxi moesten pakken en had dan op het briefje geschreven dat we naar het pandareservaat moesten.
We hielden de eerste de beste taxi aan en lieten aan de chauffeur het briefje lezen. Hij begon te wijzen en Chinees te praten, waar wij natuurlijk helemaal niks van begrepen. De volgende taxi dan maar, maar dat was precies hetzelfde verhaal. Inmiddels kwam er een rare, beetje onbetrouwbare Chinese man naar ons toe, hij las het briefje en begon volop Chinees tegen ons te praten.
Waarom begint elke Chinees toch in hun eigen taal tegen ons te praten? Er staat nog net niet op mn voorhoofd geschreven dat ik geen Chinees kan en er ook niet zo uitzie haha.
Nou wij waren verder gelopen om uit te vinden hoe we het beste bij het pandareservaat konden komen. Inmiddels trokken we de aandacht van alle Chinezen op het hele plein.
Diezelfde man achtervolgde ons nog steeds en begon allerlei Chinese woorden te roepen. Hij typte allerlei Chinese dingen op zijn telefoon en liet dit aan ons lezen.
We vonden het een hele vreemde situatie en besloten de andere kant op de lopen, naar het busstation om te kijken of er ook een bus naartoe ging. Het antwoord hierop werd al vrij duidelijk: het was al te laat en er gingen geen bussen meer. We zagen al scenario's voor ons dat we een hotel moesten boeken in deze plaats en we pas de volgende dag terug konden.
We liepen het busstation weer uit en jawel hoor, een eindje verderop stond dezelfde man naar ons te kijken. Hij kwam op ons afgerend en ik kreeg zijn telefoon in mijn hand gedrukt. Toen ik deze telefoon aannam bleek ik onze begeleidster aan de telefoon te hebben die vertelde dat de man de chauffeur was naar het pandareservaat. Wij vonden het zo enorm raar dat ik wel 5 keer aan haar heb gevraagd of die man te vertrouwen was en ze antwoordde elke keer met ja. Dus uiteindelijk zijn we maar in zijn auto gestapt en dit bleek inderdaad de goede te zijn.
Opgelucht en wel zijn we na 4,5 uur gearriveerd in het hotel. Zo zie je maar weer dat het haast onmogelijk is om als toerist alleen te reizen door China, want bijna geen enkele Chinees spreekt Engels en wij geen Chinees. Al met al kunnen we er achteraf wel om lachen, weer een ervaring rijker!

Vandaag een redelijk rustige dag gehad. Wat panda souvenirs gekocht en de welbekende 'rice wine'. Het is een typisch Chinees drankje dat 52% alcohol bevat. Mede dat ik dit kocht begonnen alle Chinezen om me heen keihard te lachen, pakten het flesje en gebaarden dat ik het op moest drinken. Wat een aparte mensen haha! Daarna hebben we met zijn 6en gegeten in het hotel. Er zat een groep Chinezen naast ons aan een andere tafeltje, waaronder de eigenaars van het hotel, die ook aan het eten waren maar dan toch net wat andere dingen. Een van deze mannen pakte een bord van hun tafel, bracht het naar ons en gebaarde dat we het moesten proberen. Het leek op een soort groente en rook best wel lekker, eenmaal toen we dat aan het eten waren begrepen we waarom we het moesten proberen. We kregen allemaal een rood gezicht en de tranen stonden in onze ogen en renden snel met ons glas om water te halen, wat was dat ongelooflijk pittig zeg! Alle Chinezen gingen natuurlijk helemaal stuk. Oke het was ze gelukt... You evil people haha.

Morgen beginnen we weer met een werkweekje en hopelijk nog wat excursies en dan zit het werken met de panda's er helaas alweer op.

Liefs!